Kamieniec

Następnie dotarliśmy do Kamieńca.
W Kamieńcu (podobnie jak w wielu miastach na Białorusi) populacja przedwojenna składała się w 90% z Żydów. Niektóre z ich domów nadal istnieją w centrum miasta, ale zostały przekształcone z prywatnych rezydencji w miejskie instytucje.

Polecamy zobaczyć:
Wieża Kamienicka (41 km na płn od Brześća) W XIX w wieża Kamieniecka była błędnie nazywana „białą”. Ta wersja „Biała Wieża” jest aktywnie używana w nazwach lokalnych zakładów i przedsiębiorstw. A w 1957 r została faktycznie pobielona! Chociaż jej prawdziwy kolor zawsze był ciemnoczerwony i dziś został przywrócony. Jest to najstarsza budowla obronna na terenie całego kraju.
Jej charakterystyczna sylwetka stała się symbolem całego regionu. Część Białorusinów utrzymuje, że to od tej baszty wzięła się nazwa Puszczy Białowieskiej - teza ta nie ma jednak poparcia w faktach. Budowla powstała w XIII w (około 1276 r). Pełniła funkcję obronną, ale i mieszkalną. Wieża była fragmentem niezachowanych do dziś umocnień i przez długi czas skutecznie opierała się najazdom obcych wojsk (trzykrotnie odparto stąd Krzyżaków). Na początku XX w została zrekonstruowana, dziś możemy oglądać zbiory historyczne, malarstwo i interesujące makiety dawnego grodu. Na szczycie 30-metrowej konstrukcji jest taras widokowy.

Główną ulicą miasta jest „Brzeska”. Wcześniej kierunki dróg całkiem logicznie nadawały nazwy zewnętrznym ulicom miasta. Ale Kobryńska i Białostocka z czasem zostały przemianowane i tylko Brzeska, mimo Lenina i Sowieckiej, przetrwała.
Można nią przejść od Wieży Kamienieckiej do nowego placu, który powstał w wyniku przebudowy przed Dożynkami.
Na centralnej ulicy znajduje się oczywiście budynek miejskiego komitetu wykonawczego z pomnikiem Lenina i Dom Kultury z pomnikiem Beduły (nie białoruskiego poety Zmicera Biaduły, ale przewodniczącego radzieckiego kołchozu Władimira Beduły).

Kościół Świętych Piotra i Pawła znajduje się przy dawnej ulicy Kostelnej (obecnie ulica Sowiecka). Został zbudowany z modrzewia w 1501 r, ale spłonął po uderzeniu pioruna. W 1939 r na jego miejscu pojawiły się nowe mury z cegły.
W czasach radzieckich kościół został ukończony, ale umieszczono w nim restaurację Belovezhskaya Pushcha, a nieco później zwykłą herbaciarnię. Dopiero w latach 90. kościół ponownie stał się kościołem.

Skręcamy z ulicy Brestskaya w Proletarsky Lane (dawniej Tsmentarna Street), aby obejrzeć starożytny cmentarz chrześcijański. Chrześcijański, ponieważ teren cmentarza jest podzielony na dwie części: katolicką i prawosławną. Kaplica wygląda dziś świeżo, chociaż została zbudowana w 1619 r przez mnichów z zakonu Bartłomieja. Rzeźba Matki Boskiej pierwotnie była ukryta w niszy drzewa przy wejściu.

Czarny kamienny pomnik (na wysepce drogowej) wzniesiony całkiem niedawno ku pamięci Żydów, którzy w latach 1941-1942 stali się więźniami getta w Kamieniecu.

Cerkiew św. Symeona została zbudowana na fundamentach starego drewnianego kościoła. Budowa świątyni trwała od 1912 do 1914 roku. Ikonostas wykonany jest z ciemnego dębu bagiennego. Przywieziono go z warszawskiej katedry św. Aleksandra Newskiego, która przed wojną znajdowała się na placu Saskim. Kiedy katedra została zniszczona, ikonostas ocalał. Trafił do cerkwi św. Symeona w Kamieńcu jako dar mieszkańców wsi Pruska na pamiątkę ich zmarłych dzieci.
Cerkiew stoi na wzgórzu (nawet wyższym niż filar Kamieniecki), więc stanowi punkt orientacyjny dla wszystkich odwiedzających.

Rynek znajduje się u stóp cerkwi.

Pomnik „architekta” Aleksego. Wskazuje on na Wieżę Kamieniecką i jednocześnie na miejsce, w którym powstało miasto.

W Kamieńcu nie ma hoteli. Najczęściej turyści przejeżdżają przez Kamieniec w drodze do Puszczy Białowieskiej nocują w hotelach w Parku Narodowym lub we wsi Kameniuki. My też się tam udajemy aby poszukać noclegu.

Komentarze (0)