Pińsk

Dzisiaj wyjeżdżamy na cały dzień do Pińska.
PIŃSK (302 km od Mińska)
Okresy historyczne są nieco inne niż w innych miastach obwodu brzeskiego: Księstwo Turowskie (XI-XIII w.), Wielkie Księstwo Litewskie (XIV-XVI w.), Rzeczpospolita Obojga Narodów (XVI-XVIII w.), Imperium Rosyjskie (XIX w.), Ukraińska Republika Ludowa (1917-1920), Polska (1921-1939), ZSRR (od 1939 r.), Republika Białorusi (od 1991 r.).
Dziś w nieoficjalnej stolicy Paleszji można zobaczyć ponad 160 obiektów historycznych, które nie tylko tworzą unikalny zespół urbanistyczny, ale także sprawiają, że Pińsk jest drugim po „królewskim mieście” Grodnie zabytkiem architektury na Białorusi. Pińsk słusznie nazywany jest perłą Paleszji.
Pod względem liczby ludności żydowskiej jest to drugie miasto na Białorusi po Bobrujsku (około 700 osób).
Synagoga Pińska – dawny dom modlitw rabinów Perłowa – zlokalizowana jest na przedmieściu Karolin (Karlin), będącym obecnie częścią miasta. (ul. Dywizji Irkuck-Pińsk, 12)
W starożytności Pińsk często nazywany był Jerozolimą Polaków: w mieście mieszkało wielu Żydów, działało kilkadziesiąt świątyń.
Główne atrakcje Pińska znajdują się w centrum miasta nad brzegiem rzeki. Pod względem liczby zachowanych zabytków architektonicznych Pińsk jest drugim miastem na Białorusi po Grodnie.

Kolegium Jezuickie (na głównym placu Pińska) powstał w Pińsku w latach 1630-1670. A tamtejsze kolegium stało się jednym z największych ośrodków edukacyjnych Wielkiego Księstwa Litewskiego, a edukacja prowadzona była tu praktycznie na równi z uniwersytetami.
Uczył się tu słynny poeta-publicysta, historyk Adam Naruszewicz , jeden z najbardziej wykształconych ludzi na Polesiu w tamtym czasie Mateusz Butrymowicz, a także święty męczennik, członek zakonu jezuitów, „apostoł piński” Andrzej Bobola.
Obecnie, po renowacji, w zabytkowym budynku mieści się Muzeum Palesii Białoruskiej i szkoła choreograficzna. w którym zachowane są osobliwości regionu z przeszłości. Bezcenną perłą muzeum jest galeria obrazów, w której znajduje się ponad 2 tysiące płócien. Jest też starożytny kamienny krzyż, sarkofag wykonany z różowego łupka z XII w.

Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny - Ulitsa Lenina 16, w pobliżu starego wału Piny – zespołu dawnego klasztoru franciszkanów. Obecnie jest to jeden z trzech kościołów na Białorusi z honorowym tytułem „ bazyliki mniejszej ” (minor basilica), który przyznaje papież.
Niesamowitą atmosferę wewnątrz tworzy siedem ołtarzy, ambona i setki rzeźb wykonanych z drewna i pokrytych płatkami złota. Zachowały się pokryte złotem drewniane rzeźby Jana Schmitta, wspaniałe freski i ozdobne malowidła. Skarbami świątyni są słynny obraz „Pińska Madonna” Alfreda Römera, który autor namalował z twarzy zwykłej Pinchan, oraz najstarsze funkcjonujące organy na Białorusi, które mają 1498 drewnianych i metalowych piszczałek. Msze św. niedzielne po polsku 12:00.

Pałac Butrimowiczów w latach 1784-1794, został zbudowany dla sędziego miejskiego i szanowanego człowieka na Polesiu, Mateusza Butrymowicza. Pierwszy kamień pod jego budowę położył ostatni król Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Stanisław August Poniatowski, który przybył do Pińska na zaproszenie właściciela. stał się pierwszą murowaną budowlą w Pińsku Po przebudowie w 2009 r otwarto tutaj Pałac Ślubów. Oprócz rejestracji małżeństw, ten sam budynek (już z innego wejścia) rejestruje również zgony i narodziny dzieci.
Kościół św. Karola Boramewsha Po renowacji w 1992 r pod dachem starego kościoła otwarto salę koncertową muzyki kameralnej z organami elektrycznymi. Od wielu lat w dawnym kościele odbywają się koncerty białoruskich i zagranicznych muzyków oraz wystawy sztuki (ul. Kirowa, 37). Sobór Świętego Wielkiego Męczennika Barwary jest główną cerkwią prawosławną w Pińsku. Przed wiekami był to kościół Michała Archanioła, będący częścią zespołu klasztoru Bernardynów. Początkowo świątynia była zbudowana z
drewna, a w latach 70. i 80. XVIII w. odbudowany z kamienia w stylu barokowym (ul. Sowiecka, 34).
Poleski Teatr Dramatyczny W przytulnej sali na 110 miejsc można obejrzeć główną inscenizację o życiu na Polesiu
„Pińska szlachta” Dunina-Marcinkiewicza. Obok budynku znajdują się drewniane rzeźby bohaterów sztuki z hasłem pana Protasawickiego „ i chrzan w twoich oczach ”, a teatrem Polesia kieruje reżyser o nazwisku Łukaszenka.

Sala Koncertowa Muzyki Organowej znajduje się w budynku dawnego kościoła Karla Baromeusza, wybudowanego w połowie XVIII w. Dziś można posłuchać jednych z niewielu organów elektronicznych na Białorusi.

Budynek stacji rzecznej jest nie tylko zabytkiem drewnianej architektury Polesia, ale także przypomina o żegludze rzecznej w miastach Białorusi. Kiedyś rzeka Pina, łącząca się z Prypecią, Jasiołdą i Bugiem, stanowiła część długiego szlaku rzecznego między Morzem Bałtyckim a Czarnym. Dziś można odbyć krótki spacer turystyczny wzdłuż Piny na motorowcu Pińsk. Ponadto przez stację rzeczną przepływa nowy statek wycieczkowy Belaya Rus, którym można popłynąć z Mozyrza do Brześcia.

Historyczne murale. Niedaleko od przystani rzecznej podpory starego mostu zamieniły się w płótno dla lokalnego artysty graffiti Jewgienija Sosyury . Początkowo władze miasta chciały go ukarać za przedstawienie Boba Marleya na jednym z murów miejskich, ale potem zmieniły zdanie i zaprosiły go do ozdobienia starego mostu scenami historycznymi.
Pierwszy rysunek powstał w 2014 r na podstawie prawdziwych fotografii z lat 30. XX w. Widać na nim wyraźnie kościół św. Stanisława i kolegium jezuickie, a także osobliwość tego brzegu Piny – handel rzeczny z łodzi.

Pomnik Lenina (największy na Białorusi). Rzeźba Poleszuka. Poleshuk pochodzi z Polesia i pojawił się na ulicy Lenina podczas Dnia Miasta Pińska w 2017 r. Ma nie tylko charakterystyczną pozę i strój, ale także symboliczną pozycję dłoni - zgięty mały palec.

Komentarze (0)