Taszkent - konieczna interwencja milicjanta.

Czas + 3 h, 1 $ = 12 308,38 UZS, 10 $ = 123 083 sum, 1000 sum = 0,33 zł

Rano przyjeżdżamy do Taszkentu, wsiadamy do metra i jedziemy do stacji Kosmonavtlar. Stąd mamy około 400 m do zarezerwowanej na 4 dni na Booking.com kwatery.
Mamy adres, numer telefonu właściciela tylko nie mamy numeru mieszkania. Napotkanego przechodnia prosimy żeby zadzwonił pod podany numer. Nikt nie odbierał. Uczyniliśmy tak jeszcze dwa razy bez skutku.
Gdy ktoś wychodził z bloku poprosiliśmy, czy możemy wejść opisując zaistniałą sytuację. Wjechaliśmy na podane piętro, nie mając numeru mieszkania obdzwoniliśmy wszystkie 6 mieszkań, na tym piętrze. Tylko jedne drzwi się otworzyły i pokazano nam w których drzwiach czasami wynajmowane jest mieszkanie.
Zjechaliśmy na dół i postanowiliśmy zawiadomić policję. Na szczęście niedługo spotkaliśmy jednego ze stróżów prawa, który po wysłuchaniu nas zadzwonił do kogoś i powiedział, że zaraz ktoś do nas przyjdzie, bo sam musi iść do pracy.
Po chwili przyszedł do nas mężczyzna, który był odpowiednikiem naszego burmistrza, urzędował 100 m od nas. Wysłuchał nas, dał kod do Wifi, skorzystaliśmy z toalety, poczęstował sokiem i powiedział żeby poczekać, bo policja już się zajmuje naszą sprawą.
Niezwłocznie zaczęliśmy szukać nowej kwatery, gdyż nie wierzyliśmy w pozytywne załatwienie naszego problemu.
Po jakieś godzinie przyszedł do nas napotkany wcześniej policjant (okazało się, że to miejscowy dzielnicowy) i powiedział idziemy na kwaterę, są klucze.
Na miejscu była spanikowana właścicielka, dała nam klucze, policjant zrobił wspólne zdjęcia nas w mieszkaniu. Podziękowaliśmy, on wyszedł, a za nim szybko gospodyni. Nie wzięła zapłaty i nie podała kodu do WiFi. Skontaktowaliśmy się z nią szybko i podała kod a po pieniądze powiedziała, że przyjdzie później. Kończąc tą opowieść, nie odzywała się na nasze prośby dotyczące przekazania pieniędzy i sposobu przekazania kluczy w dniu naszego wyjazdu. Dopiero wieczorem, dzień przed wyjazdem napisała, że rano po klucze przyjdzie asystent.
Gdy przyszedł ich zwyczajem włączyliśmy telefon by zdjęcie i zrobić filmik z przekazania pieniędzy, to tak na wszelki wypadek, bo mieszkanie było super wypasione z antykami, obrazami.
Szczerze mówiąc początkowo nie doceniliśmy tamtejszych organów ścigania. Nie rozumieliśmy tego co rozmawiał z gospodynią, bo rozmawiali po Kirgisku, ale myślimy, że będzie miała problemy.

Uzbekistan jest państwem świeckim, ściśle kontrolującym wszelkie grupy religijne. Za religię narodową rdzenni Uzbecy uznają jedynie islam, z którego konwersja do innych religii jest u nich zabroniona. Zakazane jest również sprawowanie czynności religijnych i prowadzenie jakiejkolwiek agitacji religijnej poza oficjalnie zarejestrowanymi miejscami kultu.
Katolicy w Uzbekistanie to niewielka grupa kilkuset osób. Mają zarejestrowanych pięć ośrodków duszpasterskich: w Taszkiencie, Ferganie, Bucharze, Samarkandzie i Urgenczu.
Tutaj znajdują się miasta - perełki jak Buchara, Chiwa i Samarkanda przez które przebiegał słynny Jedwabny Szlak, którym transportowano towary z Chin i Bliskiego Wschodu do Europy.

Uzbekistan od 2019 r zniósł obowiązek wizowy dla obywateli 45 krajów, w tym Polski. mówimy tu o wizie turystycznej dostępnej na 30 dni. Największy banknot 200 000 sum (67 zł)
Oficjalnym językiem Uzbekistanu jest uzbecki. Jednak w większości miejsc można dogadać się po rosyjsku. Są to pozostałości po czasach republiki radzieckiej. Angielski nie jest zbytnio używany, ale można czasami się z nim spotkać, zwłaszcza u młodszego pokolenia.
Lotnisko ma 2 terminale położone naprzeciwko siebie, 7 km na południe od centrum. Jest stacja autobusowa i kolejowa Tukimachi. Terminal 2 – międzynarodowy. Z lotniska do miasta autobus 40. Po wyjściu z terminala krajowego trzeba kierować się w lewo aż do końca parkingu, gdzie znajduje się pętla autobusowa. Można stąd dojechać m.in. do dworca kolejowego albo bazaru Czorszu. Przejazd środkami komunikacji - 2000 sum.
Najlepiej poruszać się po Uzbekistanie transportem publicznym. Pociągi jeżdżą na duże odległości i oferują nocne kuszetki, dzięki którym można zaoszczędzić czas, przemieszczając się nocą.

Kolej to jedno z tych miejsc w Uzbekistanie, gdzie istnieje ogrom procedur, traktowanych bardzo serio. Wynika to zarówno z dziedzictwa systemu komunistycznego jak i z prowadzonej polityki bezpieczeństwa związanej z zagrożeniem terrorystycznym.

Żeby w Polsce kupić bilety kolejowe należy zarejestrować się i potwierdzenie przyjdzie na maila.
Pomijając superszybki Afrosiyob to pociągi w Uzbekistanie mają klasyczny, „wschodni”, układ:
Obszczyj (Общий): siedzące w wagonie plackarta.
Sidaczyj (Сидячий): siedzące.
Płackartnyj, Plackarta (Плацкартный): leżące w wagonie otwartym.
Kupiejnyj, Kupe (Купейный): leżące, przedział czteroosobowy.
Spalnyj wagon (CB, спальный вагон) leżące w przedziale dwuosobowym.
Pociągi z miejscami Obszczyj to najmniej wygodna forma podróżowania, ale najtańsza. To na ogół wagon plackarta, ze złożonym górnym łóżkiem i trzema miejscami siedzącymi na dolnych półkach. Ciężko się oprzeć o ścianę pod kątem prostym.
Sidaczyj spotkamy na krótkich trasach, na ogół regionalnych, do kilku godzin podróży. Ten wagon najbardziej przypomina nasze pociągi podmiejskie produkowane przez Pafawag.
Plackarta to miejsca leżące w wagonie otwartym i mówi się o niej, że to sól podróżowania po Wschodzie ze względu na możliwość nawiązywania bliskich kontaktów z pasażerami.
Kupe najbardziej przypomina polską kuszetkę, bo to przedział czteroosobowy, zamykany, z miejscami leżącymi.
Spalnyj wagon to największy komfort, bo pasażerów w przedziale jest dwóch, a co za tym idzie, w wagonie nie ma tłoku i tutaj zawsze trafimy na klimatyzację.
Sharq to powolniejszy pociąg niż Afrosiyob i także tańszy (około połowę ceny)
We wszystkich pociągach przy siedzeniach znajdują się gniazda USB i zasilania i podczas podróży można kupić kawę, herbatę i przekąski, ale taniej jest kupić przekąski przed podróżą pociągiem.
Podróżując Afrosiyobem otrzymamy bezpłatną filiżankę herbaty i małą torebkę z ciastami.

Bilet elektroniczny możemy kupić z 45-dniowym wyprzedzeniem i minimalnie na 1 godzinę przed odjazdem.
Po wyborze interesującego nas połączenia zostaniemy poproszeni o rejestrację. Świetnie do tego nadaje się konto Google. W kolejnym kroku mamy wybrane połączenia, na których znajdziemy numer pociągu, godzinę odjazdu i przyjazdu, czas podróży, rodzaj miejsc, ich liczbę i cenę.
W kolejnym etapie przechodzimy do wyboru miejsca. Warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Część pociągów w Uzbekistanie ma nieklimatyzowane wagony (1), niekiedy całe składy nie mają klimatyzacji, miejmy to na uwadze, szczególnie latem.
Możemy też wybrać miejsce. Podróż na dolnej półce należy do wygodniejszych (można po prostu usiąść i nie wdrapywać się na górną półkę). Możemy filtrować wyniki, żeby sprawdzić, gdzie te miejsca są dostępne (2).
Warto też polować na lokalizację w środku wagonu, żeby uniknąć ruchu i hałasu pasażerów zmierzających do samowara po gorącą wodę lub do toalety.
Po wyborze miejsca uzupełniamy niezbędne dane (łącznie z numerem paszportu), przechodzimy do płatności i wybieramy płatności Stripe, które obsługują Visę, Mastercard, czy Maestro. Biletów nie musimy już drukować (wystarczy w telefonie).
Przed przyjściem na uzbecki dworzec poczujemy się, jak na lotnisku. Zostanie sprawdzony paszport, bilet, a bagaż zostanie zeskanowany.

Po przybyciu na dworzec zostaną najpierw skontrolowane nasze bilety i paszporty, a bagaż zostanie przepuszczony prze maszynę by sprawdzić jaka jest jego zawartość. Następnie w sali dworca na naszym bilecie musimy uzyskać pieczątkę specjalnego urzędnika (siedzi zwykle na środku sali dworcowej). Nie zostaniemy nadmiernie wcześnie wpuszczeni na peron. Przed wejściem do wagonu nastąpi kontrola biletów i dokumentów. Każdy z wagonów ma swojego „prowadnika” czyli osobę zarządzającą wagonem.

Kiedyś przy pobycie powyżej trzech dni była wymagana rejestracja, teraz chyba nie, bo choć ją mięliśmy to przy powrocie na lotnisku nich o to nie pytał.
Stacja kolejowa Taszkient (Severny Vokzal), Kichik Xalqa Yo'li (stacja metra "Toshkent") jest centralnym węzłem dla pociągów w Uzbekistanie, gdzie większość pociągów krajowych kończy lub zaczyna bieg.
Przechowalnia bagażu - 7000 sum/sztuka za 1 dzień.

Bilety na pociąg najlepiej rezerwować z wyprzedzeniem przez stronę kolei uzbeckich, jako, że bilety często się wyprzedają.
Dostępne 45 dni przed podróżą i 16 dni przed dalekobieżną i minimalnie 1 godz. przed odjazdem (jak Samarkanda – Khiva).
Pociąg nocny jest najwolniejszym pociągiem, ale jedynym, którym można podróżować na duże odległości. Nazywa się Pasażer (Пассажирский). Można zarezerwować prywatny przedział sypialny dla 2 osób (Lux / CB), prywatny przedział dla 4 osób (Kupe) lub wspólny przedział sypialny (Platzkartny). W cenie pościel i poduszki.
W nocnych pociągach w Uzbekistanie zazwyczaj nie ma gniazdek do ładowania laptopa lub telefonu.
Kolejną dobrą rzeczą, którą warto zabrać ze sobą do nocnego pociągu, jest kubek ze stali nierdzewnej, kawa rozpuszczalna i makaron instant. Te pociągi zazwyczaj mają w każdym wagonie dystrybutor gorącej wody, więc bardzo łatwo jest zrobić szybką kawę lub makaron w drodze. W cenie biletu dostajemy zapakowane 2 białe prześcieradła, poszewkę na poduszkę i mały ręcznik.

Najpopularniejsza trasa pociągowa to ta pomiędzy Taszkientem, Samarkandą, dalej prowadząca do Buchary i Chiwy
Pociągi mają opcje na miejsca siedzące w przedziałach, bez przedziałów a także miejsca do spania w przedziałach, lub bez. Bilety są bardzo tanie. Standard różni się w zależności od rodzaju pociągu.
W 2011 r na tory wyjechał pociąg dużych prędkości Afrosiyob, który kursował po zmodernizowanej trasie z Taszkentu do Samarkandy. Z czasem linię wydłużono do Buchary i obecnie Afrosiyob pokonuje 600 km.
Afrosiyob może rozwinąć prędkość do 250 km/h. W jego skład wchodzi dziewięć klimatyzowanych wagonów, różnej klasy. Zwykły skład jedzie 6 h.

Zapraszamy do obejrzenia filmu:
Prawosławna Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Przydatne linki:
Koleje Uzbekistanu
Zakup biletów
Rozkład jazdy pociągów na stację Taszkent
Mapa kolei

 

Zdjęcia (31)

Komentarze (0)