Bereza Kartuska

Ostatnim miastem przed przyjazdem do Brześcia była Bereza Kartuska.
BEREZA KARTUSKA (Берёза). Jest miedzy Brześciem – 105 km, a Baranowiczami.
Podczas I wojny światowej i wyzwolenia Białorusi w 1944 r. miasto spłonęło niemal doszczętnie. Era odrodzenia Berezy rozpoczęła się w powojennej epoce radzieckiej. W 1955 r. w mieście zbudowano strategiczne lotnisko wojskowe „Osowce”. Duża koncentracja personelu wojskowego przyczyniła się do rozwoju gospodarczego tego miejsca.

Czerwone koszary (1894) na ulicy Lenina. Dwa trzypiętrowe budynki wyglądają dziś całkiem nowocześnie, jedynie układ wnętrza przypomina nam o pierwotnej funkcji obiektu.
Podobnie jak w wielu miastach na Białorusi, Żydzi stanowili duży odsetek ludności w Berezie (80% w przededniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej). Osiedlali się na tych ziemiach od XVII w i zajmowali się głównie produkcją mebli i różnych wyrobów z drewna.
Wszyscy Żydzi zostali więźniami getta w Berezie i zostali zamordowani w 1942 r.

Ruiny klasztoru Kartuzów (1648-1689). Miejsce to odegrało znaczącą rolę w historii Berezy, ale dziś zmieniło się nie do poznania. Świeża brama wejściowa (odrestaurowana w 2014 r.) to wszystko, na co wystarczyło środków budżetowych. Jest ona również przedstawiona na herbie miasta. Reszta budynków nie jest nawet zachowana. Kościół w Kartuzach był uważany za elitarne miejsce pochówku. To właśnie tutaj, zgodnie z jego wolą, został pochowany Kazimierz Lew Sapieha, a później 14 innych przedstawicieli rodu Sapieha i członków zamożnych rodzin, którzy mogli sobie na to pozwolić.
Po zamknięciu klasztoru wszystkie pochówki przeniesiono na cmentarz poza kompleksem.
W latach 60. XIX w komisja uznała, że jego odbudowa nie jest celowa i podjęto decyzję o rozebraniu kompleksu. Naczynia, obrazy i kosztowności rozdysponowano pomiędzy inne kościoły (Grodno, Wilno itd.). Budynki z cegły rozebrano, a materiał wykorzystano do budowy, w tym koszar dla 151. Pułku Piechoty Piatigorskiej Imperium Rosyjskiego.

Kościół Świętej Trójcy to kościół katolicki, który pojawił się w Berezie w latach 90. XX w. Znajduje się przy wjeździe do miasta, na brzegu rzeki Yaselda, obok dworca autobusowego.
Cerkiew św. Piotra i Pawła (1775). Początkowo była to niewielka świątynia z osobną dzwonnicą. Na początku XX wieku połączono je w jeden budynek. A w 1996 roku rozpoczęto renowację, która zmieniła zabytek architektury nie do poznania. Zamiast dwóch kopuł było ich 13, dzwonnica wzrosła z 21 m do 37 m, a także dodano pomieszczenia boczne.
Zewnętrznie cerkiew przy ul. Sowieckiej wygląda pięknie.

Świątynia Archanioła Michała (2009). Powstanie kompleksu duchowo-patriotycznego wiązało się z chęcią uczczenia pamięci żołnierzy poległych w wojnie w Afganistanie. Dziś przy ulicy Lenina znajduje się cerkiew Archanioła Michała, stela-kaplica upamiętniająca żołnierzy internacjonalistów i fontanna „Kielich Łez”. Kompleks uzupełnia krypta
świątyni ku czci świętego męczennika Sergiusza Florińskiego, księdza pułkowego tego samego 151. pułku piechoty Piatigorskiej.
W kościele znajduje się muzeum chwały wojskowej.

Central Park położony na brzegu rzeki Krechet, która po 1 km wpada do Jasieldy. Otwarto tu nowy Park Kultury, ale stare atrakcje zostały zdemontowane. Przy wejściu wita nas 6 drewnianych figur związanych z historią Berezy. Jedna z nich symbolizuje Sporovskaya Polka (taniec ten znajduje się na liście niematerialnych wartości kulturowych Białorusi). W pobliżu głównej alei na dzień miasta zainstalowano również rzeźbę „szczepawaj ptuszki”.

Muzeum Historii Lokalnej mieści się w zabytkowym budynku z lat 20. XX w (pierwszy budynek konstruktywistyczny w Berezie).
Tutaj możemy dowiedzieć się o historii ziem Berezy i zobaczyć skarb monet z okresu Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Komentarze (0)