2024
28
kwi
Karaganda
Kazachstan, Karaganda
Przejechano 3873 km
Wieczorem jedziemy pociągiem z Nur Siutan1 Nurly Zhol do Karagandy o 20:34. Przyjazd o 23:25 - (siedzące – 1 bilet - 2063 KZT (18,90 zł, kupiony w Polsce).
KARAGANDA (Қарағанды) kojarzy się z błogosławionym księdzem Władysławem Bukowińskim, którego relikwie znajdują się w dolnej kaplicy Katedry Najświętszej Dziewicy Maryi Fatimskiej - Matki Wszystkich Narodów (5 km od dworca). Sama świątynia jest niezwykle okazała, można na chwilę zapomnieć o tym, że jest się w kraju, gdzie dominującą religią jest jednak islam.
W centrum miasta znajdują się Plac Niepodległości i Prospekt Bucha.
Katedra Matki Bożej Fatimskiej (Римско-католический кафедральный собор) to katedra katolicka w stylu neogotyckim. Jest siedzibą diecezji Karaganda w Kazachstanie. Został zbudowany w latach 2003-2012 i został konsekrowany przez kardynała Angelo Sodano 9 września 2012 r. Adres: Shakhterov Ave 32. (4,5 km na płd od dworca).
Kościół św. Piotra i Pawła. Główna część kościoła została zbudowana w Omsku i przewieziona. Kościół, a w zasadzie kaplica, jest drewniana i zachwyca swoim klimatem.
W mieście znajduje się również wiele pomników, m.in. Gwiazda Niepodległości, Pomnik Kosmonautyki, Pomnik Ofiar Represji Politycznych, Statua Abai Kunanbayev, popiersie Zhambyla Żabajewa, pomnik Mustafino czy Kanysza Setpayeva.
Środkowy katedralny meczet (Al-Mashani Karaganda City Mosque) - największy w Kazachstanie (blisko Katedry M. B. Fatimskiej).
Kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła oraz dom zakonny wybudowali marianie z Polski, gdzie obecnie posługują i od kilkunastu lat wspierają Kościół w Kazachstanie.
Fundusze na jej budowę zostały zebrane przez społeczność niemiecką, która stanowiła bardzo dużą grupę zesłańców na te tereny, i która, w przeciwieństwie do naszych rodaków, została praktycznie w całości repatriowana do Niemiec w latach 90.
Przy parafii istnieją wspólnota Neokatechumenalna, kółko Żywego Różańca, grupa Anonimowych Alkoholików oraz Legion Maryi. W niedziele msze odbywają się częściowo w języku polskim. Adres: ul. Parovoznaja (Паровозная) 100-004 Karaganda
Tel. +73 212 419 577.
Obwodowe Stowarzyszenie Polaków "Polonia” - Dom Przyjaźni, pr. Szachtiorow 64 (Dom Dyadi Zheni - Дом дяди жени) - jest 6 km od dworca.
Przedstawiciel Polaków z Karagandy - prezes Witalij Chmielewski. Whatsapp +7701 727 5100. E-mail - polacykrg@gmail.comm.
Będąc jeszcze w Polsce kontaktowaliśmy się z prezesem Witalijem Chmielewskim i chcieliśmy zorganizować spotkanie z polonią i ewentualnie zamieszkać u którejś z rodzin (jeżeli by mięli kwaterę blisko dworca). Po początkowo szybkiej wymianie korespondencji nastąpiła przerwa. Wtedy zmieniliśmy plany, znaleźliśmy nocleg na Booking.com. Prezes odezwał się dopiero przed wyjazdem, poinformowaliśmy go aktualnej sytuacji. Koniec z końcem nie doszło do spotkania.
Władysław, Antoni Bukowiński urodził się 4 stycznia 1905. (Ojciec Cyprian, Józef Bukowiński) 8 stycznia 1905 został ochrzczony w kościele parafialnym św. Barbary w Berdyczowie.
Święcenia kapłańskie otrzymał w Krakowie, w katedrze na Wawelu 28 czerwca 1931.
18 sierpnia 1936 na własną prośbę wyjechał na Kresy do Łucka, 22 sierpnia 1940 był po raz pierwszy aresztowany przez NKWD. Został skazany na 8 lat łagrów.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, gdy front zbliżał się w szybkim tempie, NKWD rozpoczęło likwidowanie więzienia w Łucku przez masowe rozstrzeliwanie więźniów. Razem z innymi więźniami miał zostać 23 czerwca 1941 rozstrzelany przez NKWD, lecz w czasie egzekucji kula nie dosięgła go – cudem uniknął śmierci, nie został nawet draśnięty.
Gdy wkroczyli Niemcy, wrócił do swych obowiązków proboszcza katedralnego. Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej na Wołyń w nocy z 3 na 4 stycznia 1945 r został ponownie aresztowany przez NKWD
22 stycznia 1945 wywieziono wszystkich do Kowla, a następnie do Kijowa i osadzono w więzieniu oskarżeni o zdradę władzy radzieckiej na rzecz Watykanu, otrzymując zaocznie wydany wyrok skazujący ich na 10 lat karnych obozów pracy w Gułagu.
10 sierpnia 1954 został zwolniony z obozu i zesłany do Karagandy, Skrycie odprawiał msze święte w prywatnych mieszkaniach przy zasłoniętych oknach
W czerwcu 1955 odrzucił propozycję powrotu do Polski i zdecydował się przyjąć obywatelstwo ZSRR, by pozostać na stałe w Kazachstanie
W maju 1956 otrzymał paszport i mógł poruszać się po całym terytorium ZSRR. Zrezygnował z pracy stróża i odtąd zajął się wyłącznie duszpasterstwem, mieszkając na peryferiach Karagandy u Polaków Stanisława i Zuzanny Maderó
W Semipałatyńsku,
3 grudnia 1958 został aresztowany, ponieważ w prywatnym domu w tajemnicy i bez pozwolenia urządził kaplicę. Na rozprawie 25 lutego 1959 został oskarżony o nielegalne utworzenie kościoła, agitację dzieci i młodzieży oraz posiadanie literatury antyradzieckiej. Rezygnując z obrońcy i wykorzystując swoje prawnicze wykształcenie sam wygłosił mowę obrończą, otrzymując najniższy wymiar kary: 3 lata obozu pracy.
Od marca 1959 do czerwca 1961 przebywał w obozie pracy w Czumie koło Irkucka, gdzie pracował przy wyrębie lasów. Następnie do 3 grudnia 1961 przebywał w obozie pracy w Sosnówce.
Łącznie spędził w więzieniach i obozach pracy prawie 14 lat
Zwolniony z obozu pracy powrócił do Karagandy, pełniąc ponownie posługę duszpasterską. Wraz z greckokatolickim biskupem Hirą założył dla dziewcząt, które pragnęły zostać zakonnicami, Trzeci Zakon św. Franciszka.
Od 1961 mieszkał w małym pokoiku u państwa Haak. W 1965 otrzymał pozwolenie na pierwszy wyjazd do Polski w odwiedziny do krewnych, po czym 31 sierpnia tegoż roku powrócił do Karagandy.
W grudniu 1967 po raz ostatni – z uwagi na zły stan zdrowia – wyjechał na misje, tym razem do Tadżykistanu
3 marca 1968 powrócił do Karagandy, gdzie – po tygodniowej chorobie – kontynuował pracę duszpasterską. We wrześniu 1969 ponownie przyjechał do Polski, gdzie przez miesiąc wypoczywał w Krynicy, powracając do Kazachstanu 16 grudnia 1969. Kolejny raz przybył do Polski w grudniu 1972, gdzie przebywał przez pewien czas w szpitalu w Nowej Hucie.
Po spędzeniu dwóch miesięcy w szpitalu 19 kwietnia 1973 powrócił do Karagandy.
25 listopada 1974 odprawił swoją ostatnią mszę świętą, przyjął sakramenty z rąk ks. Aleksandra Chiry i został ze względu na bardzo zły stan zdrowia odwieziony do szpitala w Karagandzie, gdzie zmarł 3 grudnia o godz. 5:00
Pogrzeb odbył się 7 grudnia na nowym cmentarzu poza Karagandą, gdzie później postawiono marmurowy pomnik, z jego fotografią i napisem w języku polskim i niemieckim.
W latach 90. doczesne jego szczątki uroczyście zostały przeniesione, a następnie 9 września 2016 złożone w specjalnej krypcie katedry Matki Bożej Fatimskiej Matki Wszystkich Narodów w Karagandzie
Obiad z mięsem + surówka – 3200 KZT (na dworcu autobusowym).
Zapraszamy do obejrzenia filmu
Karaganda
Przydatne linki:
Katalog tras autobusowych Karagandy
Zgromadzenie Księży Marianów
KARAGANDA (Қарағанды) kojarzy się z błogosławionym księdzem Władysławem Bukowińskim, którego relikwie znajdują się w dolnej kaplicy Katedry Najświętszej Dziewicy Maryi Fatimskiej - Matki Wszystkich Narodów (5 km od dworca). Sama świątynia jest niezwykle okazała, można na chwilę zapomnieć o tym, że jest się w kraju, gdzie dominującą religią jest jednak islam.
W centrum miasta znajdują się Plac Niepodległości i Prospekt Bucha.
Katedra Matki Bożej Fatimskiej (Римско-католический кафедральный собор) to katedra katolicka w stylu neogotyckim. Jest siedzibą diecezji Karaganda w Kazachstanie. Został zbudowany w latach 2003-2012 i został konsekrowany przez kardynała Angelo Sodano 9 września 2012 r. Adres: Shakhterov Ave 32. (4,5 km na płd od dworca).
Kościół św. Piotra i Pawła. Główna część kościoła została zbudowana w Omsku i przewieziona. Kościół, a w zasadzie kaplica, jest drewniana i zachwyca swoim klimatem.
W mieście znajduje się również wiele pomników, m.in. Gwiazda Niepodległości, Pomnik Kosmonautyki, Pomnik Ofiar Represji Politycznych, Statua Abai Kunanbayev, popiersie Zhambyla Żabajewa, pomnik Mustafino czy Kanysza Setpayeva.
Środkowy katedralny meczet (Al-Mashani Karaganda City Mosque) - największy w Kazachstanie (blisko Katedry M. B. Fatimskiej).
Kościół parafialny p.w. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła oraz dom zakonny wybudowali marianie z Polski, gdzie obecnie posługują i od kilkunastu lat wspierają Kościół w Kazachstanie.
Fundusze na jej budowę zostały zebrane przez społeczność niemiecką, która stanowiła bardzo dużą grupę zesłańców na te tereny, i która, w przeciwieństwie do naszych rodaków, została praktycznie w całości repatriowana do Niemiec w latach 90.
Przy parafii istnieją wspólnota Neokatechumenalna, kółko Żywego Różańca, grupa Anonimowych Alkoholików oraz Legion Maryi. W niedziele msze odbywają się częściowo w języku polskim. Adres: ul. Parovoznaja (Паровозная) 100-004 Karaganda
Tel. +73 212 419 577.
Obwodowe Stowarzyszenie Polaków "Polonia” - Dom Przyjaźni, pr. Szachtiorow 64 (Dom Dyadi Zheni - Дом дяди жени) - jest 6 km od dworca.
Przedstawiciel Polaków z Karagandy - prezes Witalij Chmielewski. Whatsapp +7701 727 5100. E-mail - polacykrg@gmail.comm.
Będąc jeszcze w Polsce kontaktowaliśmy się z prezesem Witalijem Chmielewskim i chcieliśmy zorganizować spotkanie z polonią i ewentualnie zamieszkać u którejś z rodzin (jeżeli by mięli kwaterę blisko dworca). Po początkowo szybkiej wymianie korespondencji nastąpiła przerwa. Wtedy zmieniliśmy plany, znaleźliśmy nocleg na Booking.com. Prezes odezwał się dopiero przed wyjazdem, poinformowaliśmy go aktualnej sytuacji. Koniec z końcem nie doszło do spotkania.
Władysław, Antoni Bukowiński urodził się 4 stycznia 1905. (Ojciec Cyprian, Józef Bukowiński) 8 stycznia 1905 został ochrzczony w kościele parafialnym św. Barbary w Berdyczowie.
Święcenia kapłańskie otrzymał w Krakowie, w katedrze na Wawelu 28 czerwca 1931.
18 sierpnia 1936 na własną prośbę wyjechał na Kresy do Łucka, 22 sierpnia 1940 był po raz pierwszy aresztowany przez NKWD. Został skazany na 8 lat łagrów.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, gdy front zbliżał się w szybkim tempie, NKWD rozpoczęło likwidowanie więzienia w Łucku przez masowe rozstrzeliwanie więźniów. Razem z innymi więźniami miał zostać 23 czerwca 1941 rozstrzelany przez NKWD, lecz w czasie egzekucji kula nie dosięgła go – cudem uniknął śmierci, nie został nawet draśnięty.
Gdy wkroczyli Niemcy, wrócił do swych obowiązków proboszcza katedralnego. Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej na Wołyń w nocy z 3 na 4 stycznia 1945 r został ponownie aresztowany przez NKWD
22 stycznia 1945 wywieziono wszystkich do Kowla, a następnie do Kijowa i osadzono w więzieniu oskarżeni o zdradę władzy radzieckiej na rzecz Watykanu, otrzymując zaocznie wydany wyrok skazujący ich na 10 lat karnych obozów pracy w Gułagu.
10 sierpnia 1954 został zwolniony z obozu i zesłany do Karagandy, Skrycie odprawiał msze święte w prywatnych mieszkaniach przy zasłoniętych oknach
W czerwcu 1955 odrzucił propozycję powrotu do Polski i zdecydował się przyjąć obywatelstwo ZSRR, by pozostać na stałe w Kazachstanie
W maju 1956 otrzymał paszport i mógł poruszać się po całym terytorium ZSRR. Zrezygnował z pracy stróża i odtąd zajął się wyłącznie duszpasterstwem, mieszkając na peryferiach Karagandy u Polaków Stanisława i Zuzanny Maderó
W Semipałatyńsku,
3 grudnia 1958 został aresztowany, ponieważ w prywatnym domu w tajemnicy i bez pozwolenia urządził kaplicę. Na rozprawie 25 lutego 1959 został oskarżony o nielegalne utworzenie kościoła, agitację dzieci i młodzieży oraz posiadanie literatury antyradzieckiej. Rezygnując z obrońcy i wykorzystując swoje prawnicze wykształcenie sam wygłosił mowę obrończą, otrzymując najniższy wymiar kary: 3 lata obozu pracy.
Od marca 1959 do czerwca 1961 przebywał w obozie pracy w Czumie koło Irkucka, gdzie pracował przy wyrębie lasów. Następnie do 3 grudnia 1961 przebywał w obozie pracy w Sosnówce.
Łącznie spędził w więzieniach i obozach pracy prawie 14 lat
Zwolniony z obozu pracy powrócił do Karagandy, pełniąc ponownie posługę duszpasterską. Wraz z greckokatolickim biskupem Hirą założył dla dziewcząt, które pragnęły zostać zakonnicami, Trzeci Zakon św. Franciszka.
Od 1961 mieszkał w małym pokoiku u państwa Haak. W 1965 otrzymał pozwolenie na pierwszy wyjazd do Polski w odwiedziny do krewnych, po czym 31 sierpnia tegoż roku powrócił do Karagandy.
W grudniu 1967 po raz ostatni – z uwagi na zły stan zdrowia – wyjechał na misje, tym razem do Tadżykistanu
3 marca 1968 powrócił do Karagandy, gdzie – po tygodniowej chorobie – kontynuował pracę duszpasterską. We wrześniu 1969 ponownie przyjechał do Polski, gdzie przez miesiąc wypoczywał w Krynicy, powracając do Kazachstanu 16 grudnia 1969. Kolejny raz przybył do Polski w grudniu 1972, gdzie przebywał przez pewien czas w szpitalu w Nowej Hucie.
Po spędzeniu dwóch miesięcy w szpitalu 19 kwietnia 1973 powrócił do Karagandy.
25 listopada 1974 odprawił swoją ostatnią mszę świętą, przyjął sakramenty z rąk ks. Aleksandra Chiry i został ze względu na bardzo zły stan zdrowia odwieziony do szpitala w Karagandzie, gdzie zmarł 3 grudnia o godz. 5:00
Pogrzeb odbył się 7 grudnia na nowym cmentarzu poza Karagandą, gdzie później postawiono marmurowy pomnik, z jego fotografią i napisem w języku polskim i niemieckim.
W latach 90. doczesne jego szczątki uroczyście zostały przeniesione, a następnie 9 września 2016 złożone w specjalnej krypcie katedry Matki Bożej Fatimskiej Matki Wszystkich Narodów w Karagandzie
Obiad z mięsem + surówka – 3200 KZT (na dworcu autobusowym).
Zapraszamy do obejrzenia filmu
Karaganda
Przydatne linki:
Katalog tras autobusowych Karagandy
Zgromadzenie Księży Marianów
Zdjęcia (46)
Komentarze (0)
Zasoby: 
34.224 
22.040 
1.100.379 
3.423 
