Rejs barką kanałem Pangalanes do Nosy Varika

Kanał Pangalanes to dzieło inżynierii francuskiej z czasów kolonialnych. Zaczęto go budować jeszcze w XIX wieku, ciągnąc wodną drogę od Tamatave wzdłuż wybrzeża na południe. Chodziło o to, by zapewnić bezpieczny transport towarów do największego portu Madagaskaru.
Ocean Indyjski przy wschodnim wybrzeżu wielkiej wyspy często bywa burzliwy, a drogi nigdy nie były mocną stroną Madagaskaru. Toteż w 1896 roku gubernator Joseph Gallieni rozpoczął budowę kanału, który tak naprawdę kanałem był tylko częściowo, bo przekopana droga wodna łączyła istniejące już przy wybrzeżu rzeki, rzeczki, laguny i jeziora. Za czasów Gallieniego dociągnięto tę drogę wodną o prawie sto kilometrów od Tamatave. Ciąg dalszy budowano w latach 1949-57. Ostatecznie Kanał Pangalanes osiągnął łączną długość ponad 650 km – co daje mu dobre miejsce w czołówce najdłuższych kanałów świata (dłuższy mają Chińczycy). Sięga od portu Tamatave (Toamasina) do wsi Farafangana, czyli biegnie przez ponad jedną czwartą długości Madagaskaru. Oczywiście ulegał zniszczeniom i zamuleniu. Po prowadzonych w latach 80-tych pracach renowacyjnych żeglowne jest ok. 400 km Pangalanes.

Rejs barką kanałem Pangalanes. Trasa: Mananjary – Ambohitsara – Nosy Varika – Masomeloka – Mahanoro – Andranakoditra (trwa 3 dni) do Tamatave – 4 dni.

Z hotelu na przystań jedziemy tuk-tukiem za 6000 Ar (4 osoby).
Dzień 1. Mananjary – Ambohitsara – Nosy Varika. Łódź wypłynęła o 7:15 – 15 000 Ar/osoba (3 €).
Mananjary. Podróż po Pangalanes Canal Tour zaczyna się w Mananjary, mieście przypraw, kawy i wanilii.
Mananjary to spokojne, autentyczne i relaksujące miasteczko na wschodnim wybrzeżu Madagaskaru.

W tej krainie Antanambahoaka, jednego z 18 plemion kraju, zwyczaje i tradycje mają swoje wielkie wartości. Co 7 lat Antambahoaka organizują tradycyjną ceremonię obrzezania zwaną Sambatra. Jest to wielkie święto, które oznacza przejście małych chłopców z dzieciństwa do dorosłości. Rytuał Sambatra stanowi kulturową tożsamość plemienia i jest okazją do wielkiego święta przez prawie miesiąc. Ta ceremonia jest jednym z powodów, dla których przyciąga turystów do Ambohitsary (my tu nie wysiadamy, płyniemy dalej).
Wioska Ambohitsara jest szczególnie znana dzięki pozostałościom przeszłości: kamiennej statuły, którą Europejczycy nazywają Stone Elephant. Jest ona wzniesiona na szczycie piaszczystego kopca, który zwisa nad ujściem Fanantary, głową skierowaną na północny wschód. Jest umieszczona pod schronieniem wykonanym z lokalnych materiałów i otoczona gaulettes. Wśród tubylców statua była rzeźbiona w kształcie dzika lub zebu. Inni uważają ją za święty kamień.
Do wioski Ambohitsara, w której znajduje się statua, można dotrzeć z Nosy Varika i Mananjary.

Do Nosy Varika przypływamy o 17:30.
Wieś Nosy Varika - Położona między Mananjary i Mahanoro, Nosy Varika jest znana jako jeden z najbardziej odizolowanych obszarów Madagaskaru. Można do niej dotrzeć łodzią, ponieważ szlak jest prawie nieprzejezdny przez cały rok.
W przypadku tej wycieczki kanałem Pangalanes lepiej jest spędzić tam noc przed wznowieniem podróży.
Nazwa Nosy Varika została zaczerpnięta z rzeczywistości strefy, obecności lemurów (varika) w lesie wokół miasta. Pomimo tej enklawy, Nosy Varika ma niezaprzeczalne walory turystyczne. Wśród nich 200-metrowy wodospad Sakeleona, który jest największym na Wielkiej Wyspie.
Dostęp do tego miejsca jest stosunkowo trudny i odbywa się z wioski Ampasinambo, dalej na zachód i samochodem 4×4. Z Ampasinambo aby dotrzeć do wodospadu potrzebny jest jednodniowy spacer. Można spędzić tam noc przed kolejnym celem podróży - wioską Masomeloka.

W pobliżu przystani są dwa hotele. Hotel Petite Oasis i Hotel Joker. W pierwszym wydaje się lepszym nie było miejsc więc nocowaliśmy w Jokerze. Za domek dwuosobowy zapłaciliśmy 20 000 Ar.
Zupa (dobra i treściwa) – 10 000 Ar, ryż z kurczakiem tyle samo.
Dalej od przystani jest Hotel Volazara.
Następnego dnia 6 – 7 rano barki rozpływają się jedne na północ inne na południe. Przybyć o 5:00 rano.

Zdjęcia (263)

Komentarze (0)